7. „Chcesz się zabić?”

Z łóżka zwlekłam się dopiero o godzinie dwunastej. Z rozczochranymi włosami zeszłam na dół. Kanapka z serem i pomidorem mniam, a do tego ciepłe kakałko. Oczywiście padało. Super. Niall oznajmił, że wychodzimy o trzynastej.

            Po pokoju krzątałam się z piętnaście minut aby wpaść na pomysł, że powinnam pójść do łazienki. Udało mi się opanować burzę moich blond włosów. Wyszłam z łazienki i stanęłam przed szafą. Dobra skoro łyżwy na zamkniętym lodowisku to przyda się coś ciepłego. Wybrałam długie czarne getry, podkoszulek z zebrą i długą bluzę z Roxy. Zeszłam na dół. Chłopcy byli już gotowi.

            Wsiedliśmy do vana. Zastanawiałam się czy nie podroczyć się z zespołem udając, że nie umiem jeździć a potem walnąć im kilka figur. Nie przeszło by to tylko z Lou bo on na pewno pamięta jak jeździliśmy na łyżwach.

            Weszliśmy do wielkiego budynku. Wypożyczyliśmy łyżwy. Lodowisko było zarezerwowane więc mieliśmy durze pole do popisu. Podeszłam do Louisa.

- Nie mów im, ze umiem jeździć na łyżwach. – poprosiłam.

- Co ty knujesz? – zapytał.

- Niespodzianka. – puściłam perskie oczko.

            Weszliśmy na lodowisko i wszyscy próbowali mnie uczyć jeździć. Louis miał niezły ubaw. Cały czas się wywracałam dla zachowania pozorów. Kiedy ”zaczęłam” trzymać równowagę, jeździliśmy w kółko. W końcu Niall postanowił pokazać mi kilka swoich umiejętności. Taa jazda tyłem, przeplatanka, co jeszcze jaskółka. Banał.

- Mogę spróbować? – zapytałam.

- Chcesz się zabić?

- Chcę po prostu spróbować. – powiedziałam.

- Stawiam dychę, że będzie gleba.

- Ej. – udawałam oburzoną. – To morze tak, jak mi się uda i nie glebnę to mam od was po jednym życzeniu. – Powiedziałam.

- Zgadzamy się.

- Ja nie. – powiedział Louis.

            Chłopcy popatrzyli na niego jak na idiotę.

- Czemu?

- Mam mózg. – odparł.

- Jak my wygramy zmywasz garki przez tydzień. – oznajmił Harry.

- Spoko. – powiedziałam. – Lou przetnij.

            Podałam rękę Niallowi i Louis przeciął zakład.

- Pokażcie co umiecie. – poprosiłam.

            Nawet się nie odrywali od ziemi. Louis miał ubaw. Ja z resztą też. Wygrana byłą jak w banku. Skończyli się popisywać.

- Mam jedno pytanie. – oznajmił Louis. – Widzieliście jak ona jeździ na rolkach?

- Nie. – odparł Zayn.

            Strzeliłam kostkami w palcach i wjechałam na lodowisko.

- Podwójne w tył? – zapytałam kuzyna.

- Z jaskółką, pokaż im jak to się robi bo nie umieją. – zaśmiał się.

            Cały czas leciała muzyka. Zaczęła się właśnie piosenka Hangover. Wsłuchałam się w piosenkę i zaczęłam jeździć. Najpierw w kółko z rękami splecionymi za plecami. Kiedy doszłam do refrenu nabrałam prędkości wybiłam się, wykonałam podwójny piruet i wylądowałam tyłem robiąc jaskółkę.

Udało mi się, udał się. Nie mogłam w to uwierzyć, to właśnie przy tej kombinacji złamałam nogę.

 Potem była jeszcze jazda tyłem, poczwórny piruet i kilka trików.

            Z końcem piosenki wyhamowałam przed chłopakami obsypując ich lodem. Wszyscy z wyjątkiem Louisa mieli zszokowane miny. Louis śmiał się na całą halę.

- Myślałem, że nie umiesz jeździć. – wydukał Niall.

- To źle myślałeś. Zająknęłam się bo ja się boję jeździć. – powiedziałam. – Wykonując podwójny w tył lądując jaskółką do tyłu złamałam sobie prawą nogę.

- Udało ci się. – Lou przybił mi piątkę.

- Boo yea. –krzyknęłam- teraz muszę coś wymyślić.

- No…

- Co „no”? Mogę te życzenia wykorzystać, kiedy będę chciała.

- Dobra rób co chcesz. – palnął Harry.

- Spoko, chodź porobisz mi za szofera. Idziemy na zakupy. – oznajmiłam.

- Czy ja się przesłyszałem?

- Nie. – powiedziałam i zeszłam z lodowiska.- No, Haroldzie, chodź, chodź. Będziesz miał to z głowy.

            Chłopak szlajał się ze mną po sklepach do późna. Dużych zakupów nie zrobiłam ale Loczek i tak miał co nosić. Chociażby żarcie zamówione z King burgera dla chłopców, a ja miałam zamówione z restauracji kotleciki sojowe.

            Wróciliśmy do domu. Oznajmiłam Harremu, że jego już nie będę męczyć i pobiegłam do siebie. Wyjęłam nowe płótno i namalowałam abstrakcję. Szczerze powiedziawszy nie miałam pomysłu co namalować więc po prostu kładłam plamy i coś tam wychodziło.

            Skończyłam o drugiej w nocy. Zeszłam powoli na dół i znalazłam się kuchni. Starałam się iść jak najciszej mogłam ale musiałam się walnąć małym palcem u nogi w kant komody i zajęczałam z bólu.

            Skacząc na jednej nodze doszłam do lodówki i otworzyłam drzwiczki. Miałam taką ogromną ochotę na naleśniki. Do kuchni wszedł zaspany Niall i Zayn. Wpadłam na złowieszczy plan.

- Zayn? – zaćwierkałam.

Chłopak tylko ciężko westchnął i spuścił głowę w dół.

- Co mam zrobić?

- Naleśniki. Górę naleśników, dla mnie i Nialla. – pokazałam blondynowi kciuka w górę.

- Dobra. Będę miał to przynajmniej z głowy.

            Zabrał się za robienie ciasta. Ja w tym czasie wykładałam dżemy i wszystko co można nałożyć na naleśniki. Kiedy wszystko ułożyłam na stole, usiadłam na krześle.

- Proszę. – Niall podsunął mi pod nos kakao z bitą śmietaną.

- Dzięki. – powiedziałam i zrobiłam łyka.

            Poparzyłam sobie język.

- Gochące. – powiedziałam z wywieszonym językiem.

- Zapomniałem wspomnieć. – zaśmiał się blondynek.

- Ha, ha, ha, ha… bachco śmiechne. – usiłowałam być poważna ale  z taką wymową się nie da.

            Po piętnastu minutach zjedliśmy pierwsze naleśniki. Były świetne. Mniam. Zjadłam ich chyba z tonę. Potem położyliśmy się przed telewizorem, bo razem z Nillerem nie mogliśmy zasnąć.

            Nic  w telewizorze nie szło. Same nudy, nawet nie pamiętam kiedy oparłam się o ramię blondynka i zasnęłam.

***

            Obudziłam się u siebie w pokoju. Dziwne… zasnęłam na dole. Byłam tylko przykryta kocem i leżałam w ubraniach. Podniosłam się i odnalazłam okulary i nasunęłam je na nos. Szybko się przebrałam. Wsunęłam telefon do kieszeni kangurka, włosy upięłam w kucyka na nogi nasunęłam moje trampki w ciapki i zbiegłam na dół.

            Wpadłam do kuchni. Otworzyłam drzwiczki od lodówki i z uśmiechem na twarzy stwierdziłam, że zostały naleśniki z nocy. Mmmmm…

            Napełniałam sobie nimi talerz i przyrządziłam pyszną mrożoną kawę. Usiadłam przy stole i zabrałam się za jedzenie. Ale pycha. Do kuchni wlazł Niall. Popatrzył na mnie błagalnymi oczami.

- Oooo nie, nie zrobię ci śniadania. – powiedziałam.

- Wyniosłem cię na górę.

- I bardzo za to dziękuję. – uśmiechnęłam się.

            Zadzwoniła mój telefon, wygrzebałam go i nacisnęłam zieloną słuchawkę.

- Halo.

- Siemka tu Mira, zakwaterowałam się w naszym mieszkanku, i twoje bety też już tu są i wyobraź sobie nasz kącik jest dwu piętrowy. – ostatnie słowa wy piszczała.

            O mało nie wyplułam wszystkiego co miałam w buzi.

- Ale czad. Wpadnę do ciebie za niedługo. Mama wysłała mi adres mailem i ogarnęłam gdzie to jest. – powiedziałam.

- Czad to do zobaczyska, a i wzięłam wszystkie twoje obrazy jakie znalazłam na strychu. – powiedziała.

- Spoko, naraska. – pożegnałam się z nią.

- To co? – zapytał Niall.

            Popatrzyłam na talerz, byłam już pełna.

- Bież to. – podsunęłam mu talerz. – Jestem już pełna. LIAM! – krzyknęłam.

- Cooo?!

- MUSISZ MNIE GDZIEŚ ZAWIEŹĆ!

- Ja nic nie muszę. – powiedział wchodząc do kuchni.

- Owszem musisz, to jest moje życzenie. – oznajmiłam. – potrzebuję coś przywieźć, a od nich życzenia już wykorzystałam. – pokazałam na Zayna

- A co z Niallem?

- Niech je w spokoju. – powiedziałam.

            Wsiedliśmy do samochodu i podałam Liamowi adres. Po chwili stałam przed nowym domem mojej przyjaciółki.

- Mira! –krzyknęłam gdy ją zobaczyłam.

- Ostrożnie te obrazy są dla mnie bardzo ważne. Panowie zapakujcie je do tego samochodu. – poprosiła i wskazała na auto Liama. – Cześć. Wybacz, ze nie przywitałam się od razu ale to trzeba wszystko nadzorować. Mama kazała mi urządzić twój pokój mam nadzieję, że się nie pogniewasz.

- A rób co chcesz. – uśmiechnęłam się. – Gitary nie biorę, nie zmieści się.

- No raczej nie, zrobię dla niej miejsce u ciebie w pokoju. –uśmiechnęła się.

- A może wpadniesz do nas na kawę? – zapytałam.

- Wątpię abym się wyrobiła do… - popatrzyła na zegarek. – … jutra. Przykro mi.

- Ja mam pomysł. Wracam a godzinę. – puściłam perskie oczko i pojechaliśmy z powrotem do domu.

            Wynieśliśmy wszystkie obrazy do mnie sprawiając że pokój przypominał mi ten we Francji. Oznajmiłam wszystkim, że zbieramy tyłki i jedziemy pomóc Mirandzie. Po dokładnie pięćdziesięciu sześciu minutach byliśmy z powrotem.

            Mirandzie zaświeciły się oczy ze szczęścia.

- Każdy bierze po kartonie i zanosimy je na górę. – krzyknęła, a chłopcy od razu wzięli się do roboty. Wynosiliśmy kartony jeden po drugim aż w końcu opróżniliśmy całą ciężarówkę. Potem Mira kazała nam podzielić pudła na moje i jej i poroznosić po pokojach. Nie było to trudne bo każdy karton był podpisany M albo M. A tak na serio kolor markera którym inicjał był napisany był różny.

            Skończyliśmy około dwudziestej trzeciej. Wszyscy leżeliśmy na nowej kanapie w moim i Miry mieszkaniu.

- To co do domu? – zapytał Niall.

- Jestem za. – Zayn podniósł rękę.

- Ja też. – powiedział Lou.

- I ja.

- I Ja.

- Dobra Mi, wpadnij jutro co? – poprosiłam.

- Dobra powinnam być. – uśmiechnęła się.

            Wszyscy powolnym krokiem opuściliśmy kamienice i zapakowaliśmy się do dwóch samochodów. Zasnęłam w drodze do domu.

            ***

Obudziłam się w pokoju. Było już jasno. Podniosłam się i spojrzałam na zegarek. Fajnie już dziesiąta. Ubrałam swoje ogrodniczki i krótki rękawek i zeszłam na dół. Zjadłam małą porcję płatków.

            Wyszłam na ogród i popatrzyłam na niebo, z jednej strony słońce a z drugiej chmury, okropne. Do ogrodu wpadł Liam i Harry.

- O! Maya, słuchaj, kazali nam przywieźć już dzisiaj obrazu aby przygotować wygląd sceny i w ogóle. – powiedział Liam.

- Em… spoko, możemy nawet teraz. – uśmiechnęłam się.

            Zaczęliśmy ładować obrazy do samochodu. Dość długa nam to zajęło, ponieważ obrazów jest z trzydzieści.

            Sala na której miała obyć się ta aukcja była ogromna. Była scena na której przygotowano pierwszy obraz i sto miejsc siedzących. W salce obok było przygotowane nagłośnienie oraz miejsce dla chłopców gdzie mieli wystąpić.

            Organizatorzy tej akcji byli zachwyceni wszystkimi obrazami. Bez przerwy wmawiali mi że mam ogromny talent i że bardzo dobrze i wymyśliłam ten pomysł ze sprzedażą tych obrazów na cele charytatywne.

                                                                                                                                                                     

Więc dodałam wcześniej rozdział bo jadę na c

Chorwację i nie będę wstanie tego tam zrobić bo na jachtach nie mam internetu

Do zobaczenia ^^